ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΟΥΜΕΡΟ 8 ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑ ΣΤΗΝ ΣΤΗΛΗ ΜΟΥ "ΜΕΤΟΙΚΟΣ",
ΣΤΟ cobrasports.gr, ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ 2012.
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ, ΤΟΤΕ, ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΑΙ PROFILES,
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΕΡΙΔΑ ΑΤΟΜΩΝ ΩΣ ΑΚΡΑΙΟ,
ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΘΥΜΩΣΕ,
ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΕΜΦΑΝΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ,
ΑΛΛΑ ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΦΙΜΩΣΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΜΑ ΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ,
ΤΟΥΣ ΧΑΛΟΥΣΕ ΤΟ ΙΔΕΑΤΟ ΤΗΣ ΚΑΤΗΧΗΣΗΣ ΤΟΥΣ.
ΕΥΕΛΠΙΣΤΩ ΕΔΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ.
ΤΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΔΙΧΩΣ ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ.
..........................................................................
ΠΑΝΟΣ ΠΙΛΑΤΟΣ
Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ
...........................................................................
Υποθετικά…
Ας
πούμε ότι ο Ναζωραίος όντως βίωσε όλο αυτό το εβραϊκό drama queen story…
Τι
θα γινόταν αν η ιστορία εξελισσόταν αντίστροφα;
Ένας
(έως και) γραφικός υποκινητής των δημοσίων ηθών, ένας εμφανής κίνδυνος για τον
εξουσιαστική και οικονομική αυτάρκεια των τοπικών ιερατείων, που διατηρούν τον
πλούτο τους και την εγκόσμια θεολογική επικυριαρχία εν μέσω κατοχής ξένων
στρατευμάτων, ανακοινώνεται ότι πέθανε και αναστήθηκε.
Ο
κόσμος αρχίζει να το μαθαίνει από τις groupies του, που φροντίζουν να το διαδώσουν με
υστερία.
Ο
κοντινός του κύκλος διχάζεται, καθώς τα συναισθήματά τους μοιράζονται μεταξύ
απορίας, δέους και φόβου για το τι θα γίνει από δω και πέρα στην μεταξύ τους
ιεραρχία.
Η
φιγούρα του αναστημένου κάνει την εμφάνισή του σε μερικούς από αυτούς, ώσπου
κάποιος τον καρφώνει στις αρχές.
Αρχίζει
ένα κυνηγητό, και ο φερόμενος ως αναστημένος καταφεύγει σε ένα καπηλειό, όπου
κατά τη διάρκεια του δείπνου μοχθεί να τους πείσει ότι πράγματι είναι εκείνος
και πράγματι επέστρεψε από τη χώρα των νεκρών.
Η
συγκέντρωση διαλύεται όταν ένα απόσπασμα στρατιωτών, υποκινούμενοι από τους
ντόπιους θρησκευτικούς προύχοντες, εισβάλουν στο καπηλειό και συλλαμβάνουν τον
νούμερο ένα δημόσιο κίνδυνο.
Τον
τραβολογάνε στα μπουντρούμια τους, σαπίζοντάς τον στο ξύλο, και κάποια στιγμή,
αφού τον πηγαινοφέρνουν από τον έναν υπεύθυνο στον άλλον, τον παραδίδουν στον
διοικητή των κατοχικών δυνάμεων, για να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Εκείνος
νίπτει τας χείρας του και τον αφήνει ελεύθερο, για να μπει στη μύτη των
υπόδουλων γηγενών.
Ο
Ναζωραίος, ταλαιπωρημένος από τις κακουχίες και την κακοποίηση, φεύγει μέσα στη
μαύρη νύχτα από την πόλη, καβάλα σε ένα γαϊδουράκι, χρησιμοποιώντας βάγια και
κλαδιά για κάλυψη και απόκρυψη.
Για
ένα διάστημα μοχθεί να μεταφέρει τα όποια μηνύματά του στον απλό κόσμο, με τη
βοήθεια όσων εκ των ανθρώπων του τού παρέμειναν πιστοί, μα οι συγκεντρώσεις που
πραγματοποιούν στοχοποιούνται από κάθε λογής δύναμη καταστολής, και ο φόβος δεν
επιτρέπει στο κοινό να παρευρεθεί και να ακούσει τα λογύδριά του.
Απογοητευμένος
φεύγει για την έρημο, όπου σαν ένας άλλος Jim Morrison καταφεύγει σε ουτοπικά
οράματα, αναζητώντας τη λήθη.
Τσακισμένος
βρίσκεται κάποια στιγμή να περιφέρεται έξω από τους μεγαλόσχημους ναούς,
ανάμεσα σε παζάρια καταναλωτισμού και απληστίας, μα σύντομα εκδιώκεται κι από
κει, ως τελειωμένος ζητιάνος.
Καταβεβλημένος,
επιστρέφει μαζί με τη σύντροφό του, τη Μαρία τη Μαγδαληνή στο χωριό του πατέρα
του, και πιάνει δουλειά ως ξυλουργός, με ειδίκευση στην κατασκευή σταυρών.
Έχει
αφήσει πια πίσω του τους αγώνες, τα οράματα, ακόμα και το υπέρτατο θαύμα που
του συνέβη, και ποτέ, κανείς, δεν θα μάθει τις ενίοτε σοφές του πνευματικές
συλλήψεις.
Αυτή,
θα μπορούσε να είναι η ιστορία κάθε οραματιστή και επαναστάτη, εν έτη 2012.
Σήμερα,
που η παγκόσμια κοινωνικό-οικονομική χούντα καταλύει κάθε ελευθεριότητα και
καταπνίγει κάθε πνευματική διαφορετικότητα, είναι (είμαστε;) πολλοί εκείνοι που
απηύδησαν από τη διαπλοκή και τις δυσκολίες του Συστήματος και από την κενότητα
και την αρνητικότητα των ανθρώπων, και σιγά-σιγά αποσύρονται στις σκιές τους,
στερώντας –δυστυχώς- την έμπνευση για ουσιαστικές αλλαγές και ανατροπή του
αίσχους.
Εύχομαι
γι’ αυτούς και μόνο γι’ αυτούς να έρθει η πραγματική Ανάσταση.
...........................................................................................
